Niezwykła zwykłość

Zwykły gorący dzień w Jerozolimie! Jak i codziennie już od czwartej nad ranem głosy muezzinów unoszą się nad miastem. Dzień zaczęty jak zwykle od Eucharystii i wspólnego posiłku. Czy oswoiliśmy się już z Ziemią Świętą na tyle, żeby powiedzieć „jak zwykle”?

 Człowiek ma właściwość przyzwyczajania się do rzeczy, miejsc, ludzi, tak, że stają one często zwykłe, codzienne. A jak ciężko jest ciągle mieć serce, umysł i wzrok otwarte, aby odkrywać codziennie cuda w otaczającym świecie. Na pewno i dzisiejszy dzień był dla każdego skarbem, który trzeba otworzyć. Na ile dokonałem tego?

Dzisiaj męska część ekipy kontynuowała pracy przy podwyższeniu muru dla placu zabaw, malowaniu łazienek i zajmowała się innymi pomniejszymi pracami remontowo-porządkowymi. Dziewczyny pomagały siostrom w domu, sprzątając pokoi, ścieląc łóżka i jak to kobiety potrafią, zrobiły w tym czasie jeszcze tysiące różnych spraw domowych. Wieczorem część ekipy udała się z księdzem do sklepu spożywczego, aby zrobić małe zakupy, a po powrocie większość udała się do Grobu Pańskiego, aby w ciszy swego serca powiedzieć Bogu swoje troski i zmartwienia. Bowiem tylko w Bożej obecności możemy znaleźć klucz do skarbca codzienności.

Jeśli Cię przygniatają problemy

Jeśli wyjścia nie widać czasem

Ile kwiatów rozkwita nad ranem

Ile gwiazd rozpryskuje się ogniem

Popatrz

Oto obok człowiek kroczący

Zapatrzony w niebo błękitne

Szukający miłości i szczęścia

 Serca, które wreszcie zrozumie

Oto                   

Idzie już Twój Oblubieniec

Jego nogi stąpają po górach

Oto drzewa oliwne zatańczą

Bowiem Chrystus wstępuje do duszy

On

Darzący pokojem i szczęściem

Będzie trwać na modlitwie przy Tobie

I na Górze Oliwnej nad ranem

Będzie płakał łzami co krwawią

Jutro

Życie za Ciebie On odda

Aby Ciebie nauczyć miłować

Aby kwiaty znów w Tobie zakwitły

Aby dzień stawał coraz jaśniejszy

Aby pięknem zalśniły znów twarzy

Aby cudem napełnić wszechświaty

Aby Miasto Pokoju budować

W Tobie ciągle na nowo

Robert

Miasto Pokoju

Trochę niezwykłej zwykłości

Praca się zaczyna

Na czym siedzi Luiza? Na szafie?

Anka z powagą podeszła do sprawy!

Pani domu

Chłopacy też do pracy

Fachowość przede wszystkim

Potańczymy?

Z chęcią!

Przyjaciele

U naszych dziewczyn wszystko błyszczy!

Ani...ołek

Nu prawie...

Dzień się kończy

Bazylika Grobu Pańskiego

Czyż nie piękne?!